داستان‌هاي عمه پسند

تو اتوبوس جا نبود. اما ارنواز صاف رفت کنار یک پیرزن نشست. خانوم هم جا باز کرد تا ارنواز بشینه و دستش را هم گذاشت رو شانه هاش تا یک وقت نیفته. ارنواز هم که اینو دید سر صحبتو با اون خانوم و دخترشون که صندلی جلویی نشسته بود و کمی دیرتر اومد تو گفتگو باز کرد. ارنواز: I miei capelli sono rossi? (موهای من قرمز هستند؟) پیرزن که درست متوجه نشده میگه چی؟ ارنواز: ?I miei capelli sono rossi, si o no دختره میاد کمک مامانش و میگه:Unpo. ti piace rosso? (یک خورده، تو قرمز را دوست داری؟ - No, mi piace viola خلاصه تا زمان پیاده شدن ارنواز درباره رنگ بنفش و اینکه می خواد موهاش بنفش باشه برای اون دو تا خانوم محترم حرف زد. پی نویس: خدا را شاکریم که ای...

خلاصه ارنواز اینقدر از خانوم دکتر سوال کرد و باهاش حرف زد که خانوم دکتر کاملا عصبانی همه مون رد کرد که بریم خانه. فکر کنم دفعه دیگه حتی به بیمارستان راهمون هم ندهند

مامانی فکر می کنه ارنواز عاشق شده (اینو یواشکی میگه) یه نمه رگ غیرتم می زنه بیرون. می پرسم: کیه؟ میگه: احتمالا شان (همان تخم جنی که ظاهرا صداش یه خورده کلفته و ارنواز چند ماه پیش همه اش می گفت اذیتم می کنه) در پرانتز: مامان اون موقع حتی یکبار به مربیشون گفته بود که ارنواز نمی خواد بیاد مدرسه چون شان دیروز اذیتش کرده. مربیشون هم خندیده بود چون ظاهرا روز قبلش شان اصلا مدرسه نیود. القصه الان دو نفر تو کلاس از همه مهمترند. یکی آزیا که الگوی رفتاری و اخلاقی ارنواز شده و دیگری هم همین شان که ...

اول که رسیذیم پیش دکتر. از ارنواز می پرسه خوبی؟ ارنواز میگه نه، ببین این انگشتمو لاکش رفته

بعد یک دختری اومد که اسمش سارا بود. ارنواز و سارا شروع کردند سر بازی با اسبا بازی ها دعوا کردن. یک نیم ساعتی که گذشت چنان شیفته و مجذوب هم شده بودند که اگه یکیشون می خواست بره دستشویی اون یکی هم می خواست باهاش بره. چنان هم با سر وصدا بازی می کردند که نزدیک بود همه مون را از بینارستان بیرون کنند. سر آخر هم بابای سارا یک پیتزا واسه اش خرید و جفتی شروع کردند به خوردنش و...

رفتیم پیش خانم دکتر. یک سوالی ازمون می پرسه که من و مامانی هاج و واج داشتیم به معنیش فکر می کردیم. ارنواز اما بلافاصله جواب دکتر را میده. همه مون زدیم زیر خنده. چاره ای نیست زبانش از من و مامان خیلی بهتره

ارنواز یک مقداری سرفه داشت و از آنجا که چند روز تعطیل بود، تصمیم گرفتیم تا برای اطمینان ببریمش اورژانس بیمارستان. مجموعه این قصه هایی که در پی می آید مربوط به همین شبه. ۱- تو اتاق انتظار نشسته بودیم. یک بچه کوچیکتر آمد و گفت: Come ti chiami (یعنی اسمت چیه؟) ارنواز: فلورا -  Come ti chiami -  فلورا  - Come ti chiami -  فلورا -  Come ti chiami -  فلورا -  Come ti chiami -  فلورا -  Come ti chiami -  مامان تو بهش بگو مامانی: Si chiama Flora بعد از ده ثانیه -  Come ti chiami دیگه همه از خنده منفجر شدند ...

ارنواز و مامانش منو دعوت کردند به تماشای نمایششون. اما هنوز یک دیالوگ نگفته بودند، ارنواز میگه تو اینجا را نبین. میگم واسه چی؟ میگه آخه اینجاش ترسناکه می ترسی!

یک عمری این خاله هدیه را مسخره کردیم که به کسی جواب سلام نمیده، مثل اینکه سر خودمون هم اومد. ارنواز تو این یه چیز به خاله اش رفته.

- بابا چرا تو مثل مردهای دیگه خوشگل نیستی؟ - یعنی من زشتم؟ - نه، منظورم این نیست، تو با نمکی!